BOY A

Niets schokt een samenleving zo als de moord op een kind, zeker als de dader zelf ook een kind blijkt te zijn. Is voor zoiets ooit vergeving mogelijk? Ingewikkelde vragen, en boy a boeit door zijn misleidende eenvoud.

Jack Burridges, de hoofdpersoon in de nieuwe film van John Crowley (intermission), heet eigenlijk Eric Wilson. Of, zoals men hem tijdens het proces aanduidde, ‘Boy A’. De schuchtere jongeman heeft goede reden om zijn identiteit te verbergen. Als tiener vermoordde hij, samen met zijn vriendje Philip (‘Boy B’) een meisje van zijn eigen leeftijd. Na een lange gevangenisstraf hoopt hij een nieuw leven op te bouwen in Manchester.
boy a is gebaseerd op een roman van Jonathan Trigell, die geïnspireerd lijkt door de moord op James Bulger. Het verminkte lichaam van de driejarige peuter werd in 1993 teruggevonden langs een spoorweg in Merseyside. De moordenaars bleken twee jongetjes van tien. Zo groot was de publieke afschuw en woede destijds, dat een petitie van The Sun zelfs leidde tot strafverzwaring voor het tweetal. Inmiddels zijn beiden volwassen en op vrije voeten. Ze proberen nu, net als Jack in boy a, onder een schuilnaam normaal verder te leven.
Jacks begeleider Terry (Peter Mullan) gelooft heilig in die nieuwe start. Wanneer de inmiddels 24-jarige vrijkomt regelt de sociaal werker een nieuwe naam, een woning en een baantje voor hem. Langzaam hervindt Jack zo zijn leven. Hij sluit vriendschap met collega Chris en wordt verliefd op de kordate Michelle. Maar zelfs tegen haar mag hij, zo drukt Terry hem op het hart, niet vertellen wie hij werkelijk is. Het ‘kleine monster’ van toen hoeft niet op begrip te rekenen.
Hoofdrolspeler Andrew Garfield (lions for lambs, the other boleyn girl) neemt de toeschouwer moeiteloos in voor de verlegen Jack en zijn hoop op nieuw geluk. Maar nota bene een reddingsactie — Jack bevrijdt een klein meisje uit een verongelukte auto — zet de raderen van het noodlot weer in werking. Zijn foto belandt in een lokale krant en het duurt niet lang of de tabloids ontdekken wie Jack werkelijk is en waar hij woont.

Kiemen
Dat auto-ongeluk is een te gekunstelde manier om de plotwending te maken, en bovendien een weinig subtiel spiegelbeeld van de moord op het meisje jaren daarvoor. Zulke momenten ontsieren de film, die verder juist boeit door zijn misleidende eenvoud. Want in de hervatting van het alledaagse leven in Manchester, in Jacks simpele nieuwe vriendschappen, kiemen de zaden al voor een nieuwe tragedie.
Jack en zijn begeleider Terry hebben een uitzonderlijke verstandhouding, die beiden verwarren met de relatie tussen vader en zoon, maar dat nooit zijn kan. Op het ene moment gloeit Terry van trots wanneer ‘zijn jongen’ voor het eerst seks heeft gehad, op het volgende moment wijst hij hem waar de politiesurveillance staat, voor het geval iemand wraak probeert te nemen. Niets kan nog normaal zijn voor ‘Boy A’, maar zijn begeleider is niet in staat daarover met hem te praten. Ook niet wanneer Jacks herinneringen steeds zwaarder gaan wegen. Zijn nieuwe vriend en Chris en Michelle mogen van niets weten, terwijl juist zij zijn gedachten terugvoeren naar jeugdvriend Philip en het meisje dat ze toen vermoordden.
De flashbackscène waarin dat gebeurt is geen ontknoping, maar een onvermijdelijk moment in de film. Net zo onontkoombaar als de herinnering waarmee Jack moet zien te leven. En het feit dat hij daarin toch alleen staat.

Barend de Voogd