BOLIVIA

Van Adrián Caetano draaide al in 1998 zijn debuutfilm Pizza, birra, fasso tijdens het Filmfestival Rotterdam en ook toen werd zijn, met geld van het Hubert Bals Fonds mede mogelijk gemaakte, film in het kader van de Wereldcinema Tour in Nederland gedistribueerd. Pizza, birra, fasso was een van de Argentijnse films die de huidige opleving in de Argentijnse film vertegenwoordigde — althans de opleving tot en met de economische ineenstorting waar in Rotterdam terecht aandacht voor werd gevraagd. Tijdens de afgelopen editie van het festival was er in ieder geval nog voldoende moois uit Argentinië te zien. De KNF-jury van de Nederlandse filmpers bekroonde Caetano’s tweede film Bolivia en sprak speciale waardering uit voor het gehele Argentijnse programma, waarin ook La libertad van Lisandro Alonso in gunstige zin opviel. Het in zwart-wit gedraaide Bolivia speelt zich af in een wijk in Buenos Aires waar alle straten namen van Zuid-Amerikaanse landen hebben. De inwoners van die landen zijn naar Argentinië gekomen, in hoop op betere tijden. Zo ook de Boliviaanse kok Freddie, die merkt dat hij helemaal niet zo welkom is. De donkere wolken van de recessie pakken zich al boven zijn economische paradijs samen. Het armoedige buurtrestaurant waar Freddie emplooi vindt, is de microkosmos waarin politieke, economische en historische verwijzingen zijn samengepakt. Caetano laat het eigen Argentijnse verleden niet onbenoemd, als Freddie op een nacht door de (geheime) politie wordt lastiggevallen. Maar ondanks de aan het Engelse sociaal-realisme van Ken Loach (en meer nog aan Mundo grúa van landgenoot Pablo Trapero) herinnerende stijl, heeft Caetano ook oog voor de meer universele aspecten van zijn geschiedenis. Is het restaurant een microkosmos, dan is de televisie die dag en nacht aanstaat het venster op die wereld. Wie de afstandsbediening heeft, heeft de macht. Ondertussen tikken nooit gelijk lopende klokken de tijd voorbij in dit mild-humoristische universum.

Dana Linssen