BIGGER THAN JAMES DEAN

Gebroken belofte

  • Datum 06-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films BIGGER THAN JAMES DEAN
  • Regie
    Frank Krom
    Te zien vanaf
    01-01-2003
    Land
    Nederland
  • Deel dit artikel

Tussen droom en daad

Hij had ‘bigger than James Dean’ moeten worden. Hoe Hollywood een gedroomde carrière om zeep hielp.

Fotomodel en ‘acteur’ (zonder toneelschool) Christiaan Röllich, 24 jaar, vertrekt in 1997 naar Hollywood. Om net zo groot, nee groter dan James Dean te worden. Regisseur Frank Krom (1962) ontmoet de jongen kort daarvoor op een casting, waar Röllich auditie doet als figurant.
Krom, voorheen casting director en regisseur van korte opdracht- en reclamefilms, maakte vorig jaar zijn eerste documentaire Soldaat van Oranje — Revisited, over de totstandkoming van Paul Verhoevens klassieker uit 1977. Kroms tweede documentaire Bigger dan James Dean werd dit jaar genomineerd voor een Gouden Kalf. Dat klinkt niet onlogisch, want een filmer die een ambitieuze jongen volgt naar Hollywood, dat moet wel drama opleveren.
Toch wil Bigger than James Dean maar niet tot leven komen. Dat Christiaans familie glimt van trots en blijde verwachtingen is nog wel amusant, maar de jongen zelf is als superijdel, over het paard getild cliché ("applaus is net zo lekker als klaarkomen") niet bijster boeiend. Bij gebrek aan uitstraling schemert vanaf het begin al van het scherm dat deze jongen niet geboren is voor het witte doek.

Strandtentje
Storender is dat Krom een aantal kansen op spanning en verdieping heeft laten liggen. Hoe Christiaan zich op zijn carrière-‘move’ heeft voorbereid (behalve dan een beugel nemen voor een perfect gebit), waar hij het idee vandaan haalt dat hij het in Hollywood zou kunnen maken, het zit niet in de film. Wel doet Krom Christiaan uitgebreid uitgeleide en laat hij hem oppervlakkig in de camera lullen met de grijsgedraaide soundtrack van The godfather op de achtergrond. Om na een gat van enkele jaren de draad weer op te pakken in LA. Christiaan doet auditie en een casting agent vertelt ons wat we allang wisten: dat je niet zomaar een ster wordt. Het optimisme van Christiaan is inmiddels getemperd tot "Jack Nicholson deed er ook tien jaar over om door te breken". Dat het hem tegen alle verwachtingen in toch is gelukt om stand-in te worden van Brad Pitt in Ocean’s eleven — daarvan krijgen we opnieuw niets te zien.
Tijd voor de laatste kans op drama. Om in de States te kunnen blijven trouwt Christiaan een meisje dat zijn ouders — die zijn overgekomen voor de bruiloft — nog nooit hebben ontmoet. Twee maanden later blijkt dat ze kanker heeft. Krom reconstrueert dat aan de hand van foto’s en interviewt het stel op de bank als alles al achter de rug is. Het eindigt ermee dat Christiaan zijn Hollywooddroom heeft bijgesteld tot het bezit van een eigen strandtentje aan zee. Opnieuw een foto. En daarmee is dan niet alleen Christiaans oorspronkelijke droom, als ook het beloftevolle Bigger than James Dean om zeep geholpen. Het riekt er sterk naar dat Krom schitterde door afwezigheid tijdens een reeks sleutelmomenten in het avontuur van zijn hoofdpersoon.
De Gouden Kalfjury had met een oogst van 45 korte documentaires dit jaar keuze uit wel betere films. Niet alleen het mooier gedraaide Beachy Head, dat onverwachtere wendingen kent en meerdere lagen, maar ook het beklemmende Campus Vught en zelfs het wat al te hippe Slammers gaan niet alleen dieper in op de drijfveren van hun personages; ze zijn begonnen bij de basis: het documenteren van hun onderwerp.

Karin Wolfs