BENZINA

Homoseksuele brillen en de dierlijke mens

  • Datum 04-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films BENZINA
  • Regie
    Monica Stambrini
    Te zien vanaf
    01-01-2001
    Land
    Italië
  • Deel dit artikel

Twee gay-films uit Italië en Portugal komen gelijktijdig in de bioscopen. Over homoseksuele brillen en de dierlijke mens.

Wat is dat nou voor lesbische bril, vraagt de moeder van Eleonora verontwaardigd aan haar dochter. Lesbische bril, een baantje bij een benzinestation, dat kan niet goed komen. Maar moeder vraagt niets nieuws. Ze heeft zojuist haar dochter al betrapt in een omhelzing met de vrouwelijke pompbediende. Die moeder toch met haar heterobril.
De Italiaanse film Benzina, waaruit bovenstaande scène afkomstig is, en O fantasma, een Portugese productie uit 2000 alweer, krijgen na een vertoning op de Roze Filmdagen vanaf 6 januari ook een bescheiden bioscooproulement. Hoewel beide films nadrukkelijk hun best doen om niet exclusief gay-films te zijn, O fantasma door te flirten met het neo-realisme, Benzina door zich te vermommen als desperado-film, zullen ze niet de cross-over naar een breed publiek bewerkstelligen. O fantasma niet door de tamelijk heftige en expliciete seks. De zoektocht naar zichzelf en animale seks van een jonge vuilnisman uit Lissabon laat zich nog het beste vergelijken met een Taxi zum Klo in Lissabon. En Benzina niet omdat er betere films zijn gemaakt over fatale meisjesvriendschappen, jonge vrouwen op de vlucht en moedermoord. De lesbische bril is wat Benzina vooral interessant maakt. Wat dat betreft heeft die moeder het goed gezien.

Feestje
Bestaat er zoiets als een homoseksuele bril? Niet die van Jamai natuurlijk, maar zoiets als een homoseksuele blik op film? Die vraag is moeilijker te beantwoorden dan het lijkt. De organisatoren van de Roze Filmdagen verbazen zich er iedere keer weer over dat de pers zich afvraagt of een gay filmfestival "wel nodig" is. De vraag stellen is hem beantwoorden, menen zij. Ja, het is nodig. Om emancipatoire redenen, nog steeds, of steeds meer, afhankelijk van waar je in het cultuurpolitieke klimaat de temperatuur meet. Maar ook om het ‘feestje’ voor een doelgroep dat het elke keer weer is.
O fantasma en Benzina zijn twee films die waarschijnlijk voornamelijk aan dat doelgroepgevoel beantwoorden. De hoofdpersonen van beide films, de vuilnisman uit Lissabon nog het meest, worden weliswaar geconfronteerd met vooroordelen over hun seksuele identiteit, maar die appelleren maar weinig op reacties uit de rest van de maatschappij. Het zal vooral het gevoel van herkenning zijn wat maakt dat mensen de films waarderen.
Dan slaagt O fantasma er nog het beste in om niet alleen maar een twee meisjes-op-de-vlucht in lesbische travestie te zijn. Regisseur João Pedro Rodriguez (1967) is sterk en aards in zijn beeldtaal. Mensen snuffelen aan elkaar als honden, hoofdpersoon Sergio wel in het bijzonder, die ook vuilniszakken openscheurt en een urinespoor achterlaat om zijn aanwezigheid te bevestigen. Is de man in het zwarte latex pak waarop hij jaagt een spookbeeld, een fantoom? Het is in ieder geval een figuur om je fantasie door vele brillen te prikkelen.

Dana Linssen