Auf der anderen Seite

Twee kisten

  • Datum 08-10-2010
  • Auteur
  • Gerelateerde Films Auf der anderen Seite
  • Regie
    Fatih Akin
    Te zien vanaf
    01-01-2007
    Land
    Duitsland/Turkije
  • Deel dit artikel

Fatih Akins auf der anderen seite verweeft zes levens die langs elkaar schuren tussen Hamburg en Istanbul en tussen leven en dood maar elkaar zelden echt raken.

Twee doodskisten maken in auf der anderen seite per vliegtuig de overtocht tussen Hamburg en Istanbul. Yeter, een Hamburgse prostituee van middelbare leeftijd, keert na haar dood terug naar geboorteland Turkije. De Duitse studente Lotte, die haar grote liefde achterna reisde naar Turkije en daar ongelukkig omkwam, maakt de tocht de andere kant op. Dit zeggen geeft niets weg van de plot: hun dood wordt ook door regisseur Fatih Akin (gegen die wand) al vroeg aangekondigd, al komt het einde in beide gevallen alsnog onverwachts. In auf der anderen seite is de dood geen verrassing, geen twist aan het slot om alles netjes af te ronden. Akins film gaat over de naschok die de dood veroorzaakt in hen die achterblijven.
Die achterblijvers, dat zijn er vier. Kort voor haar dood zegt Yeter (Nursel Köse) het oudste beroep min of meer vaarwel, als ze bij de veel oudere Ali (Tuncel Kurtiz) intrekt. Zijn zoon Nejat (Baki Davrak), professor Germanistiek aan de universiteit van Hamburg, ziet het met lede ogen aan maar bouwt langzaam een band met haar op. Yeters dochter Aytan (Nurgül Yesilçay) woont nog in Istanbul en denkt dat haar moeder in een schoenenwinkel werkt. Wanneer ze als politiek vluchteling naar Duitsland trekt ontmoet ze daar Lotte (Patrycia Ziolkowska); de twee worden verliefd, zeer tot ontstemming van Lotte’s moeder Susanne (Hanna Schygulla).

Soaperigheid
De levens van de zes hoofdpersonen worden in auf der anderen seite geraffineerd met elkaar verweven. Drie ouder/kind paren, vier steden in twee landen en een veelvoud aan plotlijnen vormen op een volstrekt natuurlijke manier één verhaal. Die beschrijving roept onterecht vergelijkingen op met recente mozaïekfilms als magnolia (Paul Thomas Anderson, 1999), crash (Paul Haggis, 2004) en babel (Alejandro González Iñárritu, 2006). Die films, waarin het spel soms de onderliggende soaperigheid moet verhullen, gaan over de onverwachte connecties tussen mensen die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben.
auf der anderen seite is ingetogener en laat juist het omgekeerde zien: levens die diepgaande verbindingen hebben, maar elkaar nooit volledig raken. Constant schuren deze zes mensen langs elkaar, zonder de ander te kennen en zonder werkelijk de verbindingen te maken waarnaar ze allemaal op zoek zijn. Niet voor niets zijn het alle zes eenlingen: drie alleenstaande ouders, drie enig kinderen. Al hun pogingen om aan die isolementen te ontsnappen draaien uiteindelijk uit op ellende.
Een keukentafelruzie tussen Aytan en Susanne suggereert dat Akin net zo weinig hoopvol is voor een gezamenlijke toekomst tussen Turkije en Duitsland, en daarmee tussen ‘het Westen’ en ‘het Oosten’. Maar uiteindelijk gaat auf der anderen seite slechts zijdelings over politiek; niet voor niets voelt deze scène als een valse noot. Misschien gaat de film zelfs niet eens over de dood. De hoofdlijn is de generatiekloof, die wél te overbruggen is — maar soms alleen over de dood heen.

Joost Broeren