Hollandse Nieuwe 2018: Valerie Bisscheroux en Maud Wiemeijer over Anne+
'We presenteren lesbisch gewoon als een gegeven'
In de reeks Hollandse Nieuwe komen negen makers aan het woord wier film op de 38ste editie van het Nederlands Film Festival in première gaat. Valerie Bisscheroux en Maud Wiemeijer wilden met Anne+ de serie maken die zijzelf vroeger als tieners-in-de-kast gemist hadden.
Door Mariska Graveland | Portret Angelique van Woerkom
Waar gaat jullie webserie over? “Hij gaat over het liefdesleven van de lesbische twintiger Anne. Je volgt haar in elke aflevering in een andere relatie en je ziet hoe deze relaties en meisjes haar vormen. Het gaat over hoe de mensen om je heen invloed op je hebben en hoe je je soms een beetje kan verliezen in de ander. Maar het gaat ook over het normaliseren van lesbisch zijn, het laten zien dat het oké is en dat je een hartstikke leuk leven kan leiden.”
Waarom wilde jullie de serie maken? “Wij vinden dat er nog altijd erg weinig representatie is van seksuele diversiteit in Nederlandse films en series. Met Anne+ willen we graag de content maken die wij vroeger hebben gemist toen we tiener waren en in de kast zaten, op zoek naar beelden waarin we onszelf konden herkennen. Met Anne+ presenteren we lesbisch zijn niet als onderdeel van een probleem, maar gewoon als een gegeven. Zo hopen we het meer te normaliseren. En zo hopen we ook jonge mensen te bereiken die misschien nog in de kast zitten en ze iets te geven waarin ze zich kunnen herkennen.”
Mijn volgende film wordt nu eens… Valerie: “Ik ga voorlopig graag verder met dingen maken voor tieners en jongvolwassenen. Ik zou graag een keer een meer duistere thriller willen maken of de sciencefictionkant op gaan. Orphan Black of Black Mirror-achtige praktijken. Maar ik ga daarnaast ook graag verder met coming-of-age en luchtige romcom. Ik ben mijn eigen stijl verder aan het onderzoeken. Inhoudelijk gezien wil ik in de toekomst graag meer genderdiversiteit laten zien. Het houdt me veel bezig. In ieder geval is mijn doel werk te maken voor een groot publiek, altijd met lgbtq+ representatie.”
Maud: “Ik zou graag een romcom willen maken, maar dan met een lesbisch stel, of meerdere stellen met verschillende seksuele voorkeuren. Ik heb ook weleens gegrapt over een ‘lesbische versie’ van West Side Story. Gewoon alle mannelijke personages vervangen door vrouwelijke personages en daar verder niks over zeggen. Ik heb tijdens mijn studie een keer meegewerkt aan een uitvoering van Angels in America met alleen maar vrouwen. Dat werkte supergoed. Maar daarnaast wil ik ook andere genres onderzoeken. Ik wil heel graag een thriller maken. Of een absurdistische film. Maar wat ik ook maak, ik zal ervoor zorgen dat er seksuele of andere diversiteit in zit.”
Dit zou de Nederlandse film nodig hebben… “Meer representatieve, genuanceerde lhbtq hoofdpersonages in films en series, waar de seksualiteit of genderidentiteit van de personages niet per se de plotlijn vormt. Nu zijn de verhalen die wel verteld worden vaak stereotiep of gaat het over een verboden liefde of een coming-out. We zouden zo graag, ook in de mainstream films en series, gewoon meer lesbische, biseksuele en transpersonages zien, zonder dat het alleen maar daar over gaat.”
Dit was een bepalend filmmoment in mijn leven… “Maud: Ik kan nu natuurlijk allerlei films en series opnoemen over lesbische relaties die iets in mij hebben losgemaakt. Maar een film die een grote rol in mijn leven heeft gespeeld, en dat nog steeds doet, is Persona van Ingmar Bergman. Ik heb daar mijn scriptie over geschreven en het was ook een grote inspiratiebron voor mijn toneelstuk. Ik kan heel erg meegaan in Bergmans idee dat je nooit precies zegt wat je bedoelt en dat daarom een van de hoofdrolspeelsters in de film, Elisabet Vogler, besluit te zwijgen. Want als je zwijgt, kun je ook niet liegen. Ik vind dat als schrijver een heel mooi gegeven, dat je weet dat je nooit precies zult zeggen wat je wil zeggen. Dat taal beperkend is, maar je toch je best doet het in een mooie vorm te gieten en jouw visie onder woorden te brengen. Daarnaast gaat het onder andere over identiteit en hoe anderen invloed op je hebben en dat heb ik in Anne+ meegenomen.
Valerie: “Vroeger keek ik al graag naar behind-the-scenes-beelden van films. Ik vond het zo fascinerend en wilde dat ook, films maken. Inhoudelijk gezien hebben films en series met homoseksuele personages mij enorm geholpen met mijn coming-out. En ik kwam erachter dat dat bij heel veel andere mensen ook het geval is. Mensen hebben herkenbare verhalen nodig om zichzelf te begrijpen en zich begrepen te voelen. Verhalen met lgbtq+ personages reiken makkelijk buiten landsgrenzen en bieden heel veel mensen steun. Het besef dat het medium film op die manier zo van betekenis kan zijn voor mensen, heeft me de grootste drijfveer gegeven om filmmaker te willen worden.”
Te zien op het Nederlands Film Festival, vanaf 30 september online en vanaf 30 oktober op NPO3 (BNNVARA en 3LAB).
